“Ik ben Marith en ik ben momenteel 21 jaar oud. Ik woon samen met mijn vriend in Groningen. In september ben ik begonnen aan de studie archeologie aan de Rijksuniversiteit Groningen. In mijn vrije tijd sport en wandel ik graag, lees ik een boek of kijk ik series. Sinds mijn 9e heb ik de ziekte van Hashimoto.
Toen ik jonger was hield ik mij er niet zo veel mee bezig en wist ik ook niet welke symptomen bij de aandoening hoorden. In mijn pubertijd was ik veel sportief bezig, ik deed 4 keer per week fanatiek aan atletiek, en voelde mij fysiek goed. Toch was ik ook in deze tijd mentaal niet zo sterk, ik was erg negatief.
Sinds ik afgelopen jaar weer begonnen ben met school merk ik dat ik minder energie heb dan anderen. Na een college dag heb ik weinig energie over om tijd te besteden aan mijn hobby’s. Verder heb ik moeite met concentratie, raak ik snel overprikkeld en ben ik erg emotioneel.
Ik probeer naar de buitenwereld altijd positief te zijn en mij zo min mogelijk aan te trekken van waar ik last van heb. Toch kan dit op sommige dagen lastig zijn.
Goede dag
Laatste tijd zit ik in een goede periode. De meeste dagen voel ik me positief en heb ik genoeg energie al mijn colleges te volgen of iets leuks te doen. Vanochtend ging de wekker om 8 uur. Vaak heb ik moeite vroeg op te staan, maar vandaag ging dat zonder problemen. Ik had een lange college dag van 9 tot 17. Van 9 uur tot 14 uur had ik een practicum landmeten waar we de hele tijd actief bezig zijn geweest en moesten samenwerken. Ik heb het erg naar mijn zin gehad, ook al was het weer niet persé goed! Na het actieve deel van het practicum hadden we de theorie tot 17 uur. Ook dit ging zonder problemen en het was gezellig. Ik voelde mij ontspannen en positief.
Na het college was ik wel erg moe en zag ik op tegen de wandeling naar huis. Dit viel achteraf erg mee. Na een lekkere warme douche ben ik boodschappen gaan doen en gaan koken.
In de avond heb ik nog een film gekeken met mijn vriend.
Slechte dag
Vandaag had ik een minder goede dag. De meeste dagen word ik moe wakker en vandaag was weer zo’n dag. Ik werd wakker en zag direct op tegen de dag. Ik had weinig motivatie uit bed te komen en voelde me down. Mijn college begon om 9 uur en ik kon mijn hoofd er vanaf het begin niet bijhouden. Er gebeurde te veel om mij heen; iemand zat met een been te wiebelen, buiten werd er gebouwd, mensen waren aan het kletsen en ik moest mijn concentratie erbij houden om aantekeningen te kunnen maken. Redelijk snel raakte ik overprikkeld. Mijn lichaam voelt dan onrustig en ik zone-out. Ik moest moeite doen mijn emoties binnen te houden.
Op lange dagen ga ik wel eens eerder naar huis, maar vandaag heb ik heel de dag volgehouden. Toen ik thuiskwam ben ik in bed gaan liggen met een kopje thee en een serie. Ik had geen energie en zin over om mijn leeswerk voor school of het huishouden te doen. Mentaal was ik helemaal op. Bij elke prikkel bouwde de spanning in mijn lichaam op, waardoor tic-gedrag ging vertonen om te ontladen. Hierna ben ik redelijk snel in slaap gevallen.
Koken is op zo’n dag ook lastig. Ik ben besluiteloos over wat ik moet maken en hoe ik het aan ga pakken, het is chaotisch in mijn hoofd. Vaak lijkt het ook of alles wat ik doe fout gaat; de ui valt op de grond, ik brand mijn vingers of ik laat iets vallen. Hier raak ik dan ook gefrustreerd van.
Voor mijn gezin is het op deze dagen ook niet makkelijk. Ik zit veel in mijn hoofd en reageer geïrriteerder. Ook ben ik vaak negatief en vind ik het moeilijk om positief over dingen te denken. Hier word ik verdrietig van en heb ik last van huilbuien.
Waar loop ik tegenaan?
Vaak loop ik vooral tegen mezelf aan. Ik wil te veel van mijzelf en vind het moeilijk toe te geven dat ik niet even veel energie heb als anderen. Soms word ik er verdrietig en gefrustreerd van dat het niet altijd lukt om te sporten, of dat ik dutje moet doen in de middag wanneer ik op vakantie ben met vriendinnen. Ik vind het lastig dingen te moeten missen.
Ook vind ik het lastig te bedenken dat de symptomen waar ik nu last van heb waarschijnlijk mijn hele leven zullen blijven. Ik kan daar heel down van worden en het allemaal even niet meer zien zitten.
Mijn omgeving gaat er goed mee om. Mijn vriendinnen snappen het altijd wanneer ik een keer niet kom of eerder naar huis ga. Soms is het wel lastig uit te leggen dat mijn vermoeidheid niet het ‘gewone’ moe zijn is.
Ook binnen mijn gezin is er begrip voor. Mijn moeder heeft ook de ziekte van Hashimoto, dus die weet ook hoe ik mij voel. Wel is het voor mijn gezin en vriend moeilijk om te gaan met mijn negativiteit en verdriet.
Ik voel mij vaak minder begrepen door artsen. Wanneer ik met ‘vage’ klachten kom maar wel binnen de waardes zit wordt hier weinig mee gedaan. Gelukkig zit ik op dit moment bij een nieuwe huisarts die zelf ook Hashimoto heeft en meer naar mij luistert. Verder wordt er meer met mij meegedacht dan dat ik gewend ben.
Oplossingen
Ik heb van alles geprobeerd om van de vermoeidheid en negativiteit af te komen, zowel in de reguliere als in de alternatieve geneeskunde. Chinese geneeswijze, antroposofische middelen, endocrinologie, psychologie, enz. Op dit moment heeft voor mij nog niets zo veel geholpen.
Wat voor mij tot nu toe het beste heeft gewerkt is het veranderen van mijn dieet. Begin 2018 hebben ik en mijn moeder alles helemaal omgegooid, dit was net voor mijn VWO eindexamen. We zijn gestopt met nuttigen van gluten, lactose, suiker en vlees. Dit heeft zowel bij mijn moeder als bij mij veel geholpen. Ik merkte al snel verschil. Ik had meer energie, voelde mij minder negatief en ik heb weinig stress gehad voor mijn examens. Dit alles was een hele grote verandering.
Mijn omgeving helpt mij ook veel. Door gesprekken aan te gaan, zowel over de negativiteit als over leuke onderwerpen, word ik uit de sleur getrokken en kan ik soms alles weer wat positiever inzien. Ook kan een knuffel het voor mij al een heel stuk beter maken.
Op school heb ik een regeling waarbij ik niet hoef te voldoen aan de aanwezigheidsplicht. Verder heb ik de vrijheid zelf te bepalen hoeveel vakken ik in een periode wil volgen. Ik moet dit wel iedere periode zelf met de docenten regelen.
Helaas werk ik momenteel niet, omdat dit naast studeren nu te veel wordt. Ik hoop dat ik het binnenkort weer kan gaan proberen.”