Bijgewerkt op 3 november 2023

Jeroen Meuwse (1986)
Woont: Samen met Diana en parttime met dochtertje Niene [2 jaar)
Opleiding: Mbo mechatronica
Beroep: Datacenter engineer
‘Er zijn helaas nog steeds foute cellen aanwezig’
Als jonge, gezonde en sportieve man behoort Jeroen Meuwese (34) niet tot de grootste risicogroep op schildkliergebied. Over de bobbel in zijn nek maakt hij zich dan ook niet heel veel zorgen. Onterecht, blijkt later.
Jeroen groeit op in de uiterste kop van Noord Holland en doet als tiener veel en intensief aan wedstrijdzwemmen op regionaal niveau. Vanaf 2004 volgt hij een opleiding tot technisch specialist werktuigbouwkunde bij de Koninklijke Marine en vaart hiervoor de hele wereld rond. In 2015 strijkt hij neer op Aruba als korporaal technische dienst. Daar is hij verantwoordelijk voor het reilen en zeilen op de kazerne.
Knobbel
In 2015 groeit er in de nek van Jeroen een flinke bobbel. Hij slaat er niet echt acht op, totdat hij in februari 2016 bezoek krijgt van een vriendin en haar zus. Zij adviseren hem ernaar te laten kijken. Dat doet hij. De ziekenboeg van Defensie stuurt hem door naar het ziekenhuis op Aruba voor een echo en een punctie. Jeroen zegt daar over: ‘Daar kwam eigenlijk vrij weinig uit. Het was wel een flink gezwel, maar niet kwaadaardig. Zij adviseerden wel om het weg te laten halen, maar het had geen haast.’
Na overleg verwijst het medisch personeel van Defensie Jeroen toch door naar het UMC Utrecht om de helft van de schildklier weg te halen. De operatie vindt plaats in mei 2016, waarna drie tot vier weken nodig zijn om de wond tot rust te laten komen. ‘Dat kwam mooi uit met de vooraf geplande vakantie’, vertelt Jeroen.
Onheilspellend
Maar een week na de operatie komt het onheilspellende bericht uit Utrecht dat de artsen kwaadaardig weefsel hebben gevonden. Daarop verwijderen ze in juni de andere helft van de schildklier en krijgt Jeroen in augustus een behandeling met radioactief jodium. ‘Dat was even eens geen pretje. Opnieuw naar Nederland en vier dagen in afzondering op een kamer in het ziekenhuis. Ik heb hier zelf de tv aangesloten en zag alleen af en toe iemand van de verpleging. Ik mocht gelukkig wel alles eten en kon via beeldbellen contact houden met thuis. Na het verblijf in het ziekenhuis moest ik enige tijd nog een apart toilet gebruiken, mocht ik geen gebruikmaken van het openbaar vervoer en niet bij kinderen in de buurt komen.’
Mazzel
Omdat nu de gehele schildklier weg is, start Jeroen met 250 microgram levothyroxine. De waarden worden onderdrukt omdat niet duidelijk is of er toch nog wat schildkliercellen aanwezig zijn. Hij knapt vrij snel weer op en vliegt weer naar Aruba om aan het werk te gaan. ‘Het leven gaat gewoon door en je doet wat je kunt. Ik had mazzel, denk ik. Al die negatieve verhalen over hoe mensen zich voelen na het verwijderen van een volledige schildklier en het inregelen van de medicatie … gelukkig heb ik mezelf nooit echt heel slecht gevoeld.’
Foute cellen
Tot in mei 2017 na een onderzoek opnieuw een telefoontje uit Nederland komt: ‘.Jeroen, we hebben je bloedwaardes onderzocht en er is nog steeds schildklierweefsel aanwezig.’ Dat betekent: ‘Hup, weer vlucht naar Nederland om een scan te laten maken van mijn hals om te kijken of ze daar nog wat zouden vinden. Het blijken vergrote lymfeklieren rechts in mijn hals. Dat zal het dan wel wezen dacht ik. Ik ben toen in juni rechts geopereerd en in december nogmaals – maar dan links en rechts – om de foute cellen eruit te halen. Deze operatie was wel heftig! Maar goed, ik ben tot nu toe altijd positief geweest en eruit is eruit. Waar niks meer zit, kan ook geen kanker of andere zooi zitten.’ De lymfeklieren zijn aan beide zijden weggehaald in de hoop dat alle kwaadaardige cellen dan weg zouden zijn. ‘Maar helaas, er blijken nog steeds foute cellen aanwezig. En nu nog steeds. Ik heb voor september 2020 weer een afspraak voor een bloedonderzoek en eventueel een PET scan, als de waarde nog steeds te hoog is.’
Nuchter
Afgezien van de knobbel had Jeroen voor de diagnose verder geen klachten. ‘Ik was niet meer zo atletisch als vroeger, maar leefde nu ook een ander leven. Geen top sport meer, maar een meer bourgondische leefstijl met lekker eten en een biertje. Mijn gewichtstoename vond ik daarom niet zo raar. Na mijn diagnose schildklierkanker had ik wel een knakmomentje. Kak, die kwam wel even binnen!’
Verder gaat Jeroen er altijd heel nuchter mee om. ‘Mensen in mijn omgeving schrok ken wel erg, met name mijn ouders. Maar omdat ik mij ondanks alles vrij goed voelde en altijd een positieve instelling had, bleef iedereen in mijn omgeving dat ook.’
Werk
Sinds de zomer van 2018 woont Jeroen weer in Nederland en werkt hij fulltime als datacenter engineer in Amsterdam. ‘Om 5.15 uur gaat de wekker en om zes uur zit ik in de trein. Ik golf een keer in de week en om het andere weekend komt mijn dochter bij mij en mijn vriendin. Sinds mijn operatie werk ik geen onregelmatige diensten meer en ik let erop om op tijd naar bed te gaan. Ik ben het laatste jaar wel wat sneller moe, maar als je veel van jezelf vraagt, is dat ook niet zo raar’, aldus Jeroen.
Informatiebehoefte
In het begin keek Jeroen voor meer informatie veel op website van Schildklier Organisatie Nederland (SON). ‘Ik las heel veel over schildklierkanker en andere schild klieraandoeningen. Daar schrok ik eigenlijk wel van. Veel mensen blijven vermoeid en hebben moeite het dagelijks leven weer op te pakken. Dat is mij gelukkig bespaard ge bleven.’ Wat Jeroen wel opvalt, is dat je zelf je informatie moet zoeken. ‘.Je krijgt vanuit het ziekenhuis weinig tot geen richting, ook geen foldermateriaal ofzo. Ik zag SON meer als een informatieplatform. Het was voor mij in eerste instantie niet duidelijk dat het een patiëntenorganisatie is. Het zou mooi zijn als artsen de patiënten hierop attenderen.’