Mensen met de ziekte van Graves kunnen, naast het verschijnsel van de te snel werkende schildklier, ook oogklachten krijgen. Bij deze oogziekte is er sprake van een ontsteking van het weefsel achter en rond de ogen, dat meestal vrij typische veranderingen in het uiterlijk geeft.
De medische term voor de oogziekte van Graves is Graves’ Orbitopathie (ook wel Graves’ Ophthalmopathie of Oftalmopathie), afgekort GO. Orbitopathie betekent ‘ziekte van de oogkas’.
Oproep deelname onderzoek
Doel van het onderzoek is te kunnen voorspellen of een patiënt tijdens de ‘ontstekingsfase’ wel of niet baat zal hebben bij een behandeling met prednison.
Door verdikking van de oogspieren, toename van vetweefsel en littekenvorming neemt de druk in één of beide oogkassen toe. Hierdoor gaan de oogleden opzwellen en de ogen uitpuilen. De ogen kunnen daardoor niet goed meer sluiten en de oogspieren kunnen niet goed meer bewegen waardoor dubbel- of scheelzien ontstaat. Soms wordt de druk op de oogzenuw daarbij zo groot, dat het zien verstoord raakt.
Oorzaak
De oogziekte van Graves is een auto-immuunziekte, net als de ziekte van Graves. Dat betekent dat er een afweerreactie (ontsteking) optreedt tegen eigen weefsels, zoals tegen vet, spieren en de traanklier in de oogkas.
Hoe vaak komt de oogziekte van Graves voor?
Lang niet alle patiënten met de schildklierziekte van Graves krijgen ook de oogziekte (GO). De oogverschijnselen treden soms ook op als er (nog) geen sprake is van de schildklierziekte van Graves.
Situatie bij patiënten met de ziekte van Graves (schatting):
- bij de helft treedt lichte tot milde verschijnselen van GO op
- bij 3-5% treden ernstige klachten van GO op
Situatie bij patiënten met GO:
- 80% heeft de ziekte van Graves
- 10% heeft een te traag werkende schildklier (hypothyreoïdie)
- 10% heeft een (nog) normaal werkende schildklier
Extra risico bij roken en suikerziekte
Patiënten die roken, patiënten ouder dan 50 jaar (met name mannen), patiënten met suikerziekte, patiënten met vaataandoeningen, patiënten met hebben meer kans om deze ernstige vorm te ontwikkelen. Omdat maligne Graves’ Orbitopathie vaak gepaard gaat met relatief weinig uitpuiling, loopt juist deze groep patiënten het risico dat de ernst van de ziekte pas in een laat stadium wordt herkend.