Operatieve correcties

Wanneer de oogziekte in de rustige fase is gekomen, kan men starten met hersteloperaties (reconstructieve chirurgie). Soms is het nodig dat patiënten een serie operaties ondergaan. Het is van belang dat de operaties in een bepaalde volgorde gebeuren. Soms zal getracht worden de operaties te combineren.

  • Puilen de ogen teveel uit, dan kan er een zogenaamde decompressie operatie worden gedaan.
  • Ziet men dubbel, dan wordt er een scheelziensoperatie gedaan.
  • Staan de ogen te wijd open, dan worden de boven- of onderoogleden verlengd.
  • Zijn de oogleden verdikt dan kan deze verdikking worden weggenomen.

Decompressie-operatie

Een deel van het bot van de wanden van de oogkas(sen) wordt verwijderd, waardoor er meer ruimte in de oogkas komt. Dit is een ingreep, die onder narcose wordt uitgevoerd en waarvoor de patiënt een paar dagen in het ziekenhuis wordt opgenomen.
De operatie heeft twee doelen:

  • de oogzenuw komt minder onder druk te staan en
  • de uitpuiling van het oog neemt af

ogen voor en na decompressieoperatie

Scheelzien operatie

Dit is een operatie om het dubbelzien op te heffen. Door verplaatsing van een of meer oogspieren kan deze klacht worden verholpen. De operatie wordt bij voorkeur onder narcose verricht, maar de patiënt hoeft niet langer dan een paar uur in het ziekenhuis te blijven.

Ooglidcorrecties

Verlittekening door de ontsteking van de ooglidspieren maakt dat de ogen vaak abnormaal wijd open staan. De oogleden kunnen worden verlengd. De ingreep vindt plaats onder plaatselijke verdoving omdat de oogartsen dan tijdens de operatie de hoogte en vorm van de oogleden kunnen beoordelen.

Ooglidcorrectie voor en na operatie

Restklachten

Als de oogziekte is uitgeblust en uitbehandeld, houden sommige patiënten klachten, zoals droge, pijnlijke, vermoeide ogen. Deze klachten zijn niet altijd verklaarbaar maar zijn niettemin een belasting voor de patiënt.

Medicijnen en/of opereren

De onderstaande foto’s zijn van patiënten die een ernstige vorm hadden van de oogziekte van Graves.
De foto’s geven een beeld van dezelfde persoon voor de klachten, tijdens het hoogtepunt van de aandoening en na de behandeling van de GO.

Let wel: Niet iedere patiënt met een ernstige of ‘maligne’ vorm van de oogziekte van Graves heeft deze uiterlijke kenmerken van de ziekte!

Afhankelijk van de ernst van de oogaandoening én van de wachtlijsten tussen de, eventueel meerdere noodzakelijke, zeer specialistische behandelingen, kan de totale behandelingstijd tussen de één tot drie jaar in beslag nemen.

Nieuwe ontwikkelingen

De volgende onderzoeken lopen op het gebied van de behandeling van de actieve oogziekte van Graves:

  • Het Oogziekenhuis Rotterdam en Erasmus MC werken aan een nieuw medicijn dat minder snel door het lichaam wordt afgebroken en daardoor langer werkzaam blijft. Het geeft minder bijwerkingen en het betekent minder ziekenhuisbezoek.
  • Een ander medicijn waaraan wordt gewerkt moet het ontstekingproces bij de oogziekte afremmen.
  • Onderzoek naar het mechanisme van ontstaan van de oogziekte in lab-imunologie van het Erasmus MC heeft tot doel bindweefselcellen (fibroblasten) aan te pakken.
Een artikel over deze onderzoeken staat in Schild magazine van maart 2019, pagina 26 en 27. Resultaten van deze onderzoeken worden gepubliceerd in Schild magazine.

 

Video over ….

De video laat zien het hoe en waarom van de ‘swinging eyelid’ oogkasdecompressie en – zeker niet onbelangrijk! – de beleving van de patiënt die deze ingreep zal ondergaan of ondergaan heeft.

NB.  In de video komt de NVGP (Nederlandse Vereniging voor Graves Patiënten) voor. Deze organisatie is in 2014 opgegaan in Schildklier Organisatie Nederland.