In een klein aantal gevallen (ca. 1%) kan bij Graves’ patiënten een huidaandoening optreden. Dit heet Pretibiaal Myxoedeem. Pretibiaal betekent: ‘voor het scheenbeen’. Myxoedeem staat voor het zwellen van de huid. De huidaandoening openbaart zich door een verdikking van de huid op de scheenbenen (soms ook op de ellebogen en bovenop de voeten) met rode of paarsblauwe, (soms pijnlijke-) jeukende bulten of zwellingen. Bij een hevige ontsteking kan er uit de bulten een etterig- en slijmerig vocht komen.
De bloedafvoer van de voeten kan door zwelling belemmerd raken, waardoor die dik (oedemateus) kunnen worden wat pijnlijk is (vooral aan de zool van de voet). Hierdoor staat of loopt een patiënt met Pretibiaal Myxoedeem soms moeilijk.
Het Pretibiaal Myxoedeem komt vrijwel alleen voor bij hyper patiënten die ook al de oogziekte van Graves hebben (in een enkel geval nadat de oogziekte rustig is geworden). Het verdwijnt in de meeste gevallen weer vanzelf, zodra de schildklier en/of de ontsteking van de ogen tot rust is gekomen of gebracht door middel van medicijnen of bestraling. Maar dit kan wel lang duren.
Behandeling
In principe behoeft pretibiaal myxoedeem geen behandeling. Maar als het erg ontsierend is of als de bloedtoevoer van de voeten wordt belemmerd waardoor er pijn ontstaat, kan een plaatselijke behandeling geboden worden. Deze bestaat uit een huidzalf met hoge doseringen corticosteroïden (= ontstekingsremmers), die onder een alles bedekkend en nogal strak aangebracht zwachtelverband wordt aangebracht. De behandeling wordt meestal door een huidarts (dermatoloog) gedaan en moet vaak vele maanden worden volgehouden. Bij ernstige gevallen van pretibiaal myxoedeem heeft een behandeling niet altijd resultaat.