Patiëntenorganisaties, artsen, apothekers en zorgverzekeraars hebben nieuwe afspraken gemaakt over de ‘Leidraad Verantwoord Wisselen Medicijnen’ (versie november 2022). Deze hebben geen directe gevolgen voor het schildklierhormoon levothyroxine. Levothyroxine staat op de zgn. ‘rode lijst’ en mag dus niet gewisseld worden, tenzij dit geneesmiddel niet beschikbaar is in Nederland.
In deze nieuwe versie zijn nadere afspraken gemaakt over: de procedure indien de Leidraad in de praktijk door partijen verschillend wordt geïnterpreteerd en het monitoren en evalueren van de Leidraad. Schildklier Organisatie Nederland heeft zich de afgelopen maanden extra ingezet om er voor te zorgen dat de Leidraad, in het bijzonder de categorie rood, ook uitgevoerd wordt zoals de Leidraad het bedoelt.
Verder zijn afspraken rond Medische Noodzaak (MN) aangescherpt en is de Oranje Categorie van een update voorzien. Daarnaast is een bijlage opgenomen over retardpreparaten en lokaal werkende preparaten.
Over de Leidraad
In de Leidraad Verantwoord Wisselen zijn afspraken vastgelegd over het wisselen van geneesmiddelen en de verantwoordelijkheid van arts en apotheker hierbij. De werkafspraken in de Leidraad geven duidelijkheid aan apotheker, patiënt, voorschrijver en zorgverzekeraar welke geneesmiddelen gewisseld kunnen worden en onder welke voorwaarden.
In de Leidraad wordt het wisselen van geneesmiddelen beschreven in drie categorieën:
- Rood: niet wisselen, tenzij dit geneesmiddel niet beschikbaar is in Nederland. Dit geldt voor het schildklierhormoon levothyroxine.
- Oranje: wisselen kan, mits aan een aantal voorwaarden voldaan is.
- Groen: wisselen kan, tenzij dit om specifieke patiëntgebonden redenen niet kan.
Medische noodzaak
Er zijn situaties waarin de arts vindt dat het medisch gezien niet wenselijk is dat een medicijn gewisseld wordt, ook niet een medicijn uit de groene categorie. De voorschrijver kan op basis van individueel patiëntgebonden factoren, besluiten dat er sprake is van ‘medische noodzaak’ en bepalen dat de patiënt een specifiek medicijn krijgt. In deze gevallen schrijft de voorschrijver ‘medische noodzaak’ op het recept. De apotheker levert dan het medicijn dat op het recept staat.
Als de patiënt zelf een niet-medisch onderbouwde voorkeur heeft voor een specifiek medicijn, dan is dat onvoldoende reden voor medische noodzaak. De eindverantwoordelijkheid voor het bepalen van ‘medische noodzaak’ op basis van individueel patiëntgebonden factoren ligt bij de voorschrijver.