Ik kreeg te horen “Het zit tussen je oren”

November 1990 wordt bij Dick, op verzoek van de psycholoog, in het ziekenhuis afdeling Interne Geneeskunde bloed afgenomen. De uitslag is: trage schildklier! ‘Op de afdeling leek men destijds blij met een schildklier patiënt. Ik kreeg een heleboel vragen over al mijn klachten, ook door een co-assistent. Er wordt nog een professor bijgehaald en verschillende studenten die allemaal veel vragen hebben. Wat zijn de klachten en wat doet een trage schildklier met je?’

Dick’s lijstje:

• Depressief en zwaar op de hand, gejaagd en driftbuien, slapeloosheid en onrustig bij wakker worden
• zwaardere stem (van 1^e bariton naar bas), slijm op de luchtwegen. steken in de borst, haaruitval
• droge huid en jeuk, problemen met spijsvertering, cholesterol 14,9, snel moe, spier- en gewrichtspijn, kramp in de kuiten (vooral ’s nachts), gebrek aan concentratie, opgeblazen gezicht en wallen onder de ogen.

De genoemde klachten bouwden zich in de vijf voorgaande jaren langzaam op en worden steeds erger. In 1986 gaat Dick voor het eerst naar de huisarts. Haar conclusie was: psychisch!

Een jaar later volgt een controle van het cholesterol. Dit op advies van de cardioloog na een openhartoperatie van Dick’s vader. ‘De uitslag was 14,9. Na een streng dieet zakte het tot 8,5, maar er ging bij de huisarts nog geen lichtje branden. Ik kreeg te horen “Het zit tussen je oren” en daarmee was de kous af.’

Als Dick in 1990 verhuist neemt de nieuwe huisarts het dossier over. ‘Hij nam klakkeloos aan wat de vorige huisarts geschreven had.’

Heetgebakerd

‘Waar ik, en mijn vrouw en twee puberende kinderen, het meeste last van hadden waren mijn driftbuien. Ik was snel gepikeerd en heel erg onredelijk. Ik gooide een keer een stoel door de slaapkamerdeur met groot gat als gevolg. Ik was volledig de weg kwijt.’

Voor de problemen begonnen had Dick een gelukkig jong gezin; werk, avondstudie, kampeervakanties, leuke vrienden. ‘Ik wandelde grote afstanden en deed aan hardlopen. Allemaal probleemloos. Maar de lange wandelingen gingen steeds moeizamer en ik heb het op een gegeven moment moeten opgeven. Met hardlopen ben ik in 1989 gestopt, maar dat heb ik later weer opgepakt.

Ik startte in die tijd ook met een deeltijd opleiding aan de stadsacademie, maar na 1,5 jaar moest ik ook hiermee stoppen. Een aantal dagen per week na het werk naar de academie en dan nog naar huis rijden was te vermoeiend. Bovendien had ik gebrek aan concentratie en een slecht werkend geheugen. Na een bladzijde kunstgeschiedenis lezen moest ik weer opnieuw beginnen.’

Aap uit de mouw

In 1990 is Dick het zat! ‘Ik vroeg de huisarts om een doorverwijzing. Als ik dan toch gestoord ben, stuur mij dan naar een psychiatrisch centrum. Dus eindelijk in therapie bij een psycholoog. Mijn vrouw moest ook mee. Ja, wat heb ik haar allemaal aangedaan. Na drie sessies vond de therapeute dat ik gecontroleerd moest worden op de werking van mijn schildklier. Zo kwam ik dus bij de internist terecht. Men vond het niet vreemd dat de diagnose zo lang duurde. Dat kwam meer voor zei men destijds. Ik hoop zo dat dat tegenwoordig is verbeterd!’

Problemen op werk

Ondanks alle klachten werkt Dick wel gewoon door. ‘Ik heb mijn problemen netjes gemeld en verteld dat mijn schildklier niet naar behoren functioneerde en de oorzaak is van mijn  klachten. Mijn werkgever wilde mij ontslaan op grond van mijn psychische klachten, ondanks dat er al een diagnose was. De bedrijfsarts vroeg mij een machtiging te tekenen waarin ik toestemde dat hij gegevens kon opvragen bij het psychiatrisch centrum en de huisarts. Iets wat ze trouwens nooit zullen doen.’

Verbetering

‘Ik kreeg levothyroxine. Dit werd over een langere periode langzaam opgebouwd tot ik goed ingesteld was met 137,5 mcg. Daarna bleef ik nog onder controle. In totaal ongeveer drie jaar bij de internist en daarna ieder half jaar controle bij de huisarts.’ 

Eenmaal goed ingesteld voelt Dick zich weer goed. ‘Ik kon weer sporten en wandelen. En ik pakte het hardlopen weer op. Helaas moest ik hiermee weer stoppen, maar dan vanwege een aangeboren rugafwijking. Ook kreeg ik weer last van vermoeidheid, terwijl mijn waarden goed waren. De huisarts kwam erachter dat ik nooit op vitamine B12 gecontroleerd was. Omdat de waarden niet goed zijn kreeg ik een aantal injecties. Nu slik ik op advies van mijn arts om de andere dag vit B12 1000mcg en dat werkt goed.’ Maar als de vermoeidheid opnieuw terugkomt, constateert de dokter de ziekte van Lyme.

‘Op dit moment heb ik af en toe nog last van vermoeidheid en ben ik snel benauwd bij het wandelen. Mijn waarden zijn goed en daar moet ik mee leven. Ligt het aan de ziekte van Lyme of de combi van medicijnen? De dokter heeft geen idee.’

Medicatie

Twintig jaar slikt Dick dezelfde dosering levothyroxine. ‘Toen begon mijn schildklier weer te schommelen, hetgeen volgens de huisarts normaal is. Ik zit nu via 125 en 112,5 op een dosering van 100mcg. Naast de levothyroxine slik ik nog cholesterol verlagers. En sinds mijn eerste hartritmestoornis in 2021 ook bètablokkers en een bloedverdunner.’

Begrip?

‘Ik heb nooit het gevoel gehad dat er veel interesse en begrip was voor mijn klachten. Ik voelde ook nooit de behoefte om het uit te leggen. Ook omdat het voor mijzelf niet duidelijk was. Ik vind het wel erg dat ik een aantal jaren zo’n niet te vertrouwen vader en echtgenoot ben geweest. Pas na mijn diagnose “trage schildklier” was mijn gedrag verklaarbaar en uit te leggen.’

Oplossing?

Dick gaat nu drie keer per week naar de sportschool en probeert dagelijks te wandelen. ‘Dat gaat over het algemeen goed en ik merk dat mijn conditie goed is. Ik denk dat de artsen nog altijd niet goed raad weten met de schildklierklachten. Ik heb zelf veel informatie gevonden bij SON, telefonisch, via folders en uit het blad Schild.’