Een blog over de schildklier, oorspronkelijk gepubliceerd in ‘Rinske’s wereld’
‘Hoewel ik me tien jaar geleden niet eens bewust was van haar bestaan, heb ik haar de afgelopen tijd al vele malen gehaat.
Ik leerde haar kennen toen ze me in eerste instantie belemmerde bij het krijgen van kinderen. Achteraf gezien bezorgt ze me al jaren koude rillingen. Put me vrij snel uit. Zorgt voor keelpijn, heesheid en zware verkoudheidsklachten. Ze helpt me depressief te zijn en verstopt regelmatig mijn darmen. Ook geeft ze me drie dagen hevige spierpijn na een uurtje sporten. Daarbij beperkt ze me in flinke mate bij het aangaan van een actief en sociaal leven. Regelmatig maakt ze me benauwd en zorgt ze dat ik één keer per maand het gevoel heb dood te bloeden. Mijn oren gaan van haar piepen en kloppen, waardoor mijn hoofd het gevoel heeft uit elkaar te klappen. Door haar heb ik steeds vaker moeite me te concentreren en heb ik vaak last van een onrustig gevoel.
Tegelijkertijd moet ik wel van haar houden, haar waarderen en bewonderen. Om wie ze is en wat ze kan. Met haar 20 gram bepaalt zij in belangrijke mate hoe snel mijn hersenen, hart, spieren en andere delen van mijn lichaam werken. Met haar vlindervormige uiterlijk kan zij een volledig lichaam totaal ontregelen wanneer ze haar taken niet meer naar behoren uitvoert.
Medicatie helpt haar haar werk te doen. Helaas geldt voor velen van ons dat we zelfs dan blijven zitten met onbegrijpelijke restklachten. Regelmatig wordt er bloed afgenomen. Daarbij kijken artsen naar de normaalwaarden van een laboratorium. Zit je binnen de marge dan sta je goed ingesteld. ‘Nee hoor. U kunt geen klachten meer ervaren vanwege uw schildklier. De waarden zijn perfect.’ Aandringen op fine tunen van medicatie of verdere onderzoeken naar andere tekorten, worden vaak afgedaan als onnodig. Zeker wanneer je gewoon gezond eet, zijn tekorten volgens artsen onmogelijk. Terwijl er door haar juist vaak problemen zijn met het opnemen van bepaalde vitamines en mineralen. Je kunt nog zoveel vlees eten maar als je lichaam geen B12 opneemt, dan ontwikkel je alsnog een tekort. Je vertelt aan de huisarts bij klachten een beetje over je leven en al snel komt het woord stress om de hoek kijken. Natuurlijk zorgt stress voor ontregeling van haar levenswerk. Sterker nog, langdurige stress kan haar zelfs volledig lamleggen. Ben je dan ook nog een beetje op leeftijd, dan wordt het al snel op de overgang gegooid. Ook al niet zo raar, want veel klachten die zij veroorzaakt, komen overeen met die van de overgang.
Het is een ingewikkeld portret dus. Net als, in dit geval, degene die haar huisvest. Daarom verdiep ik me steeds meer in een gezondere leefstijl om mijn energie zo goed mogelijk op peil te houden. Om een actief en gezellig leven te kunnen leiden. Want hoe je het ook went of keert: Een gezond leven draagt bij aan een het welzijn van lichaam en geest. Rust, orde en regelmaat. Soms heel saai, maar voor mij gewoon broodnodig. Zoveel mogelijk groenten, niet al te veel fruit, geen suiker, koffie, alcohol… etc. Ook dit is weer ingewikkelde materie: Zuivel is goed vanwege de eiwitten tegen spierpijn, maar zuivel kan ook weer verstopping van de darmen veroorzaken. Heb je eens een keer geen spierpijn, ploft je pens weer bijna uit elkaar. En zo rommel je maar wat aan want voeding werkt niet voor iedereen hetzelfde, dus het is “even” puzzelen waar je je het beste bij voelt. Luisteren naar je lichaam. Dat is wat ze mij leert.
Soms voel ik me zwak, alleen, onbegrepen en verdrietig. Dan vind ik het moeilijk die gezonde leefstijl aan te houden, vooral die suikers. O man, o man…. Maar dan lees ik weer verhalen van lotgenoten. Aan de ene kant het feest der herkenning. Hoera ik ben niet de enige. Aan de andere kant weet ik dan dat het met mij zo slecht niet gaat. Er zijn mensen die vanwege haar amper energie hebben om te gaan douchen en dan prijs ik me weer gelukkig. Ben ik dankbaar dat ik “gewoon” 32 uur kan werken en dat ik soms zelfs nog energie heb om te sporten. Dan ben ik extra blij met de vele goede dagen, waarop ik volop kan genieten van de leuke dingen in het leven. Dan weet ik weer dat ik me niet moet vergelijken met anderen, omdat ieder lichaam anders functioneert.
Daarom heb ik haar vergeven. Omarm ik haar en houd ik van haar met al haar imperfecties. Samen met haar maak ik er het beste van. Regelmatig trek ik me terug in mijn oase van rust. Samen met haar, mijn onderwerp van mijn haat en mijn liefde.
Mijn eigen kleine trage schildkliertje.’