De ziekte van Graves is de meest voorkomende oorzaak van een te snel werkende schildklier (hyperthyreoïdie)(70-80%). De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte, dat wil zeggen dat het lichaam antistoffen (afweerstoffen) maakt tegen lichaamseigen cellen, in dit geval de tegen de TSH-receptor op de schildkliercellen. Deze antistoffen zetten de schildklier aan om meer schildklierhormoon te gaan maken.
De ziekte komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen en openbaart zich vooral tussen het 25e en 50e levensjaar. De ziekte van Graves komt voor zonder of met een gering struma. Soms komt de ziekte voor in combinatie met de oogziekte van Graves.
Te snel werkende schildklier
Kenmerkend zijn een verhoogde hartslag en gewichtsverlies, maar deze symptomen zijn niet altijd per definitie aanwezig. Meestal heeft men een gejaagd gevoel en heeft men het erg warm. De indruk wordt gewekt, dat de patiënt teveel stress in zijn of haar leven heeft en het eens wat rustiger aan moet doen.
Meer lezen over klachten
Later: te langzaam- of niet werkende schildklier
In een later stadium van de ziekte (vaak na behandeling) kan de schildklier te langzaam gaan werken, waardoor weer andere klachten kunnen ontstaan. Men krijgt dan vervangend schildklierhormoon.
Meer lezen over te trage schildklier
Bijkomende verschijnselen
Soms komt de schildklierziekte van Graves samen voor met de oogziekte van Graves (oftalmopathie). Een derde verschijnsel dat zich kan voordoen bij de ziekte van Graves is een specifieke huidaandoening aan de scheenbenen. Dit wordt ‘Pretibiaal Myxoedeem‘ genoemd.
Meer lezen over de behandeling bij de ziekte van Graves